“er-Reddu ‘ale’l-Cehmiyye” adlı kitap, İmam-ı Ahmed (rahmetullahi aleyh) üzerine atılan bir uydurmadır. Bu kitabın rivayet edildigi isnadı İmam-ı Ahmed’e dayanmıyor. Çünkü söz konusu sette Hızır b. El-Musenna vardır. O da ((mechul)) dür..! Meçhul birisinin rivayeti de merduttur (reddedilmiştir). Bir de bu kitapta İmam-ı Ahmed b. Hanbel gibi bir zatın ağzına alamayacağı kadar çirkin şeyler vardır ki İmam-ı Ahmed bu sözleri söyleyecek kadar değersiz bir alim değildi.
Kendi ürünlerini farklı bir marka adı altında piyasaya sürmenin adıdır vehhabilik. Zaten malumdur ki kendi isimleri bile sahte. Selefi…!
Vehhabi kendi çirkin itikadını gizlemek için nasıl ki kendisine Selefi ismini uydurmuş ise kendisine delil olarak kullanmak için de birçok kitap uydurmuşlar ve imamlara iftiralar atmışlardır.
O iftiralardan bir tanesi de İmam-ı Ahmed b Hanbel’e isnad ettikleri bu rezil kitaptır.
İmam-ı Zehebi (rahimehullah) siyerinde, İmam-ı Ahmed’e aidiyyeti sahih olan bir risaleyi anlatırken şöyle der:
“Bu risalenin isnadı güneş gibidir. Bu nurani şahsiyete bi bak! (İmamı övüyor)” (Bu risalenin isnadı güneş gibidir) yani İstiğri’nin risalesi ve er-Reddu ‘ale’l-Cehmiyye gibi değil muhakkak ki onlar Ebu Abdullah’a (İmam-ı Ahmed’e) atılan bir iftiradır. Yoksa bu zat muttaki, Allah’tan korkan ve böyle sözleri söylemeyecek birisiydi. Belki de söylemiştir.”
(Zehebi, Siyeru A’lam en-Nubela, 11, 286)
DİKKAT…!
Bu yazıda İmam-ı Zehebi’de iki şey görmüş olmanız gerek.
- Bu zat rivayet ilminde çok derin ve mükemmeldir ki kendi güvenirliğine zarar gelmesin diye doğruları söylemek zorunda kalmıştır ve bu kitapların iftira ürünü olduğunu dile getirmek zorunda kalmıştır.
- Kendi itikadında da az da olsa tecsim kalıntıları olduğundan ötürü yarasını cebretmek için son kelimeyi söylemekten çekinmemiştir ki o söz de (Belki de söylemiştir.)
İmam-ı Zehebi de o kadar yazdı da yazdı, Uluv risalesi saçmalığını yazdı ve her ne kadar pişman olsa da onda yine de kendisinde bu itikadlar mevcuttu. Döndüyse de kalıntıları vardı kendisine ta ki hayatının son demlerine kadar. O zamanlarda bir risale yazdı ve eski üstadı İbn-i Teymiyye’ye nasihatler derledi. Ona “Be adam!” “Dilini iyi kullanabilen munafıklardır” gibi ifadeler kullanmıştır.
İşte şu âna kadar ne kadar ilimde derinleşmiş vehhabi gördüysem döndüğüne şahid olmuşumdur.
Rabbim; bize ve diğerlerine de ilim nasip buyursun ahlak ve edep versin.
Islam Kalesi 